بختيشوع بن جبرئيل |
![]() |
![]() |
![]() |
نوشته شده توسط vafa |
دوشنبه ، 28 آذر 1390 ، 16:27 |
طبيبي است در كمال حذاقت و از خاندان طبابت. پس از مرگ پدرش، پزشک مخصوص مأمون شد. در زمان خلافت واثق، محمد بن عبد الملك زيات و ابنابيداود بر بختيشوع به علت اعتبار تمام و نام بلند و اشتهار به دانشمندي و سماحت، حسد بردند و با او دشمنی ورزيدند و پيوسته واثق را بر وي ميشورانيدند، تا اینکه در سال 230 هجری قمری حكم بر اخراج او به جندي شابور نمود و همه اموال او باز گرفت و بار دیگر در دورۀ متوکل به بحرین تبعید گردید و در سال 256 هجری قمری درگذشت. از آثار اوست: 1. کتاب في الحجامة علی طریق المسألة و الجواب 2. رسالته التي عملها إلی المأمون في تدبیر البدن جوابا عن کتابه یسأل ذلک 3. نصائح الرهبان في الأدویة المرکبة 4. رسالة فیها نکت من مخفیات الرموز في الطب 5. نبذة في الطب (ابن ابي أصيبعه، 1349ش.، ص 351ـ365). |
آشنایی با دانشمندان و بزرگان عرصه علم و دانش، شناخت سرمایه های ملی و فرهنگی ایران بوده و آگاهی از شوق و اهتمام این بزرگان به توسعه علم، احیا کننده انگیزه های دانش پژوهی در دوران معاصر است.
خواجه نصیرالدین طوسی
خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از حکما، فلاسفه، ریاضیدانان و منجمان بزرگ اسلام و ایران است. وی در سال 597 هجری قمری در شهر طوس بهدنیا آمد.
خواجه مقدمات علوم را در طوس آموخت و
دکتر عبدا... احمدیه فرزند میرزا محمد حست بیک بن دار درسال 1265 هجری شمسی در شهرستان آمل بدنیا آمد و در سال 1294 در رشتۀ طب از مدرسۀ دارالفنون فارغ التحصیل گردید. در سال 1314 برای مدتی به کشورهای
شیخ الرئیس، حجة الحق ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا معروف به ابنسینا، فیلسوف، طبیب، ادیب، ریاضیدان و بزرگترین دانشمند جهان اسلام و ایران و یکی از برجستهترین متفکرین گیتی در تمام دورانهای زندگی